Progressie?

Volgens mij was ik deze dagen liever geen kind van mezelf:-)
We hebben het regieme hier even aardig aangepast.
Ik werd er helemaal gek van, drie van die brutale rakkers hier. Geen respect voor ons, geen ontzag voor ons en helemaal op hunzelf gericht.
Nadat ik ze dinsdagavond al zonder pardon in bed had gegooid was het gisteravond helemaal raak.
Ik was zo boos dat ik mijn wandelschoenen aan heb getrokken en een eind ben gaan lopen. Nu was het ook onze weekelijkse loopavond, maar ik was vroeger dan anders:-)
Lolke heeft ze naar bed gebracht en gezegd dat ik ze niet lief vond. Oeps, foutje, met name voor Anouk. Ze was helemaal in paniek, zeer verdrietig toen ik terug kwam. "Want mem vind mij niet meer lief". Dit maar weer snel recht gezet, dat ik haar uiteraard lief vind, ze is toch mijn meisje, maar zoals ze doet, dat vind ik niet leuk. Ik heb getracht in een goed gesprek uit te leggen dat er een aantal zaken drastisch gaan veranderen hier. Ik heb ook veel voorbeelden gegeven van hoe je te gedragen tegenover je ouders. En ik heb vanochtend een zelfde gesprekje gehad met Romy.
Nu maar hopen dat als de meiden het beter gaan doen dat Jilles het overneemt. Het verkeerde gedrag neemt hij per slot van rekening ook over!
Ik onttrek met niet aan de indruk dat ongeveer 10 cent van het kwartje al is gevallen. Ze zijn poeslief, gezellig met elkaar aan het spelen en de tv is nog niet aan geweest (1 van de nieuwe regels).
Progressie dus?
Nu maar hopen dat wij consequent kunnen blijven en dat zij het ook vol houden, dan gaan we een veel gezelliger nieuw schooljaar in hoop ik.
We hebben het met elkaar ook moeilijk (gehad) veel emoties en verdriet, maar dat is nog geen reden om niet meer op een fatsoenlijke wijze met elkaar om te gaan.