AUW!!

Je moederhart breekt als je ziet dat je kind pijn heeft.

Mijn hart brak vanmorgen toen ik Jilles heel hard hoorde huilen en Lolke hoorde vloeken:-(
Jilles zat met zijn vingers tussen de deur toen pake de deur van de trekker dicht deed. En dat het heel erg zeer deed en er niet goed uitzag was ons meteen duidelijk.
Dus bellen met de dokterswacht en naar het ziekenhuis.

De moeder van een vriendinnetje van Romy is mee geweest, zij kwam net haar dochter brengen om te spelen.
Na een eerste korte inspectie door de huisarts door naar de röntgen. Een foto van de pink en de ringvinger van de linker hand, want die zaten er tussen.

De röntgen stuurde ons door naar de eerste hulp, niet terug naar de huisarts. Dus ik vreesde het ergste!
Jilles had ondertussen pijn, moest huilen maar was ook heel stoer. Hij hield zijn hand heel goed stil bij het foto maken. En toen de zuster hem een zetpil ging geven tegen de pijn ging hij keurig liggen!
De diagnose: de ringvinger een kleine beschadiging aan het bovenste groeischijfje, maar volgens de arts niet gebroken. Al kon hij het niet heel goed zien. De nagel van deze vinger is helemaal uit het nagelbed. Zit nog wel vast, maar zal wel blauw worden en er af vallen.

De pink was niet gebroken (en dat dachten wij dus van wel) wel heel zwaar gekneusd. In het onderste kootje zit een grote wond en die is gehecht met 1 draadje. Deze hechting is gezet zonder verdoving en weer was Jilles heel stoer. Tuurlijk moest hij huilen (en ik inwendig ook) maar hij hield zich dapper en zijn handje goed stil.

Er is een stevig drukverband omheen gezet en de arm zit nu in een mitella, op mijn verzoek. Tijdens het spelen kunnen ze het zo snel vergeten.......

Jilles is erg boos op pake, helaas. Pake kon er ook niks aan doen! Maar goed, pake zal nog wel een stomp krijgen van Jilles vermoed ik.

Gelukkig gaat het nu goed, de zetpil zal ook wel zijn aandeel er in hebben.

Maar met 1 hand kun je de trekkers wel besturen en dus lekker spelen.

Zijn zussen zijn uitermate lief voor hem momenteel en dat is natuurlijk lekker meegenomen!

Wij zijn blij dat het met een redelijke sisser is afgelopen al zal het nog wel een paar weken duren voordat alles weer gewoon is!
Maandag weer naar het ziekenhuis voor een schoon verband en vragen wanneer de hechtingen er uit mogen en wie dat kan doen.
Een raar verloop van een op zich normale zaterdagochtend.....
Nu maar een poging om het huishouden weer op de rail te krijgen: boodschappen, was, opruimen....
We hebben als troost net maar lekker patatjes gegeten!