een levensles, een kerstverhaal?

Een hele lieve vriendin, die net de grootste klap van het leven heeft gekregen en haar man heeft verloren, kreeg dit verhaal van een aantal familie leden, toen ze het mij mailde wilde ik het graag met jullie delen.
Ik vind het een prachtige levensles, passend bij deze tijd van het jaar:

Een leraar stond voor zijn klas. Hij pakte zonder woorden een grote, lege pot en deed hem vol met kerstballetjes. Toen de pot tot de rand gevuld was, vroeg hij de jongeren of de pot vol was. Ze zeiden: “ja.” Toen pakte de leraar een doos met kleine kiezelsteentjes en goot die uit in de pot. Hij schudde de pot een beetje en de kiezelsteentjes rolden in de open plekjes tussen de kerstballetjes. Toen vroeg hij zijn leerlingen opnieuw of de pot vol was. Ze beaamden het. Nu pakte de leraar een doos met zand en goot hem uit in de pot. En natuurlijk, het zand vulde alles verder op. En weer vroeg hij of de pot nu vol was. En weer zeiden ze: “ja, nu is de pot vol.”

Daarop nam de leraar een fles wijn, maakte die open en goot die leeg in de pot. De wijn vulde de ruimte tussen de zandkorrels. De leraar zei: “deze pot staat voor je leven. De kerstballetjes zijn de belangrijke dingen in je leven - je familie, je kinderen, je gezondheid, je vrienden, je grootste hobby, je geloof. De kiezelsteentjes zijn andere dingen die ertoe doen, zoals je werk, je huis, je auto. Het zand is al het andere, de onbelangrijke dingen. Maar let op: wanneer je het zand eerst in de pot doet, is er geen ruimte meer voor de kiezelsteentjes of de kerstballetjes.

Dit geldt ook voor je leven. Wanneer je heel de dag al je tijd en energie geeft aan de kleine dingen, zul je nooit ruimte of tijd hebben voor de dingen die echt belangrijk voor je zijn. Let op de dingen die belangrijk zijn voor je geluk in je leven. Maak tijd voor vrienden. Speel later met je kinderen en neem je partner mee uit eten. Neem tijd voor ontspanning. Investeer in relaties en steek tijd in het geloof in God. Er zal altijd tijd voor andere dingen overblijven. Maar zorg eerst voor de kerstballetjes, de dingen die er echt toedoen. Stel prioriteiten - de rest is zand en dat kan er heus nog wel bij”.

Toen de leraar uitgesproken was, bleef het een poosje stil. Toen stak één van de leerlingen zijn hand op en vroeg waar de wijn voorstond. De leraar glimlachte: “ik ben blij dat je dit vraagt. Het laat je zien, dat hoe vol je leven ook lijkt te zitten, er altijd ruimte is voor een glas wijn”

Lieve vriendin, blijf de dagen plukken, wij plukken met je mee.