Het was een hele verdrietige maar ook bijzondere dag.
Het verdriet van de ouders en broertjes is onmetelijk groot, maar toch heb ik ook ervaren dat ze heel sterk zijn en hier doorheen zullen komen.
De dienst was een kinderdienst en bij het uitgaan van de kerk kregen alle kinderen een vlinder op een stokje waarmee ze een groet aan hem konden brengen.
Onze kinderen waren niet mee, maar ik heb wel voor alle drie een vlinder meegenomen. En vanavond toen we thuis kwamen en ik de vlinders gaf gingen ze hem meteen opkleuren.
Ze staan nu op de schoorsteenmantel, bij de foto van Anouk haar overleden vriendinnetje... heel bijzonder, verdrietig, maar ook goed....
4 opmerkingen:
Het overlijden van kinderen is een heel gemene vergissing van Moedertje Natuur en Vadertje Tijd...
Sta niet bij mijn graf en huil
Daar slaap ik niet, hou me niet schuil,
ik ben te horen in de wind
ik ben de glimlach van een kind
ik ben het zonlicht door het glas
ik ben de regen op het gras.
Wanneer het donker is, en nacht
ben ik de stilte, en de kracht
ik ben een vogel in zijn vlucht
ik ben de ster aan de ochtendlucht
sta niet bij mijn graf en ween...
daar ben ik niet...ik ging niet heen
Liefs, Marijke
wat een mooi gebaar zo'n vlinder...
een mooi beeld bij zo'n "oneerlijke " gebeurtenis.
Een prachtig aandenken aan het kindje, hopen dat vele vlinders aan hem terug zullen denken. Heb je blog de afgelopen week niet gelezen dus schrok behoorlijk. Sterkte.
Het is het ergste wat ik me kan indeken. Dat soort dingen zouden NOOIT moeten gebeuren.
Een reactie posten